เมื่อความรักล้นอกเปลี่ยนเป็นความแค้นล้นใจ ‘ปรมัตถ์’ จะทำอย่างไรเพื่อจะดับไฟแค้นที่เผาผลาญใจนี้ให้มอดดับลง
ยามรักเขามอบให้ทั้งใจ ยามแค้นเขาทุ่มเททุกสิ่งเพื่อเอาคืน เช่นนี้แล้วดอกไม้เล็กๆ
อย่าง ‘ปาฏลี’ จะยืนหยัดต้านทานพายุแห่งเคียดแค้นและไฟร้อนแห่งความชิงชังที่หวังจะทำลายเธอให้สิ้นซากลงไปได้นานสักเท่าไร
แต่เธอก็ยังหยัดยืนเพื่อชดใช้คืนทุกสิ่งให้แก่คนที่เธอรักที่สุดเช่นกัน
คนหนึ่งบอกตัวเองว่าแค่
‘เคยรัก’
แต่อีกคนตอกย้ำว่า ‘ยังรัก’ ไม่เปลี่ยนแปลง
“ผมมาวันนี้ก็แค่อยากมาบอกให้อะไรให้คุณเข้าใจชัดๆ สักหน่อย”
ปาฏลีแอบกำมือเพื่อรวบรวมกำลังใจให้ตัวเอง
พยายามเอ่ยกับอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ “เรื่องอะไรคะ”
“เรื่องเมื่อคืน”
คำตอบสั้นๆ แต่กลับทำให้ใบหน้าเนียนร้อนผ่าวอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา
ก่อนที่ความร้อนบนใบหน้าจะเปลี่ยนเป็นความเยียบเย็นเสียดลึกไปถึงกระดูกเมื่อสดับประโยคต่อไปของคนตรงหน้า
“ที่ต้องพูด ก็เพราะเผื่อว่าเรื่องเมื่อคืนมันจะทำให้คุณเข้าใจผิดคิดว่าผมอยากกลับไปหา
อยากกลับไปเป็นเหมือนเก่า หรืออะไรทำนองนั้น เพราะฉะนั้นคงต้องพูดให้เข้าใจชัดๆ
เลยว่ามันไม่ใช่แบบนั้น เมื่อคืนมันก็แค่บรรยากาศพาไป ก็อย่างว่าล่ะนะ วัวเคยขาม้าเคยขี่
พอเสียดสีกันหน่อยมันก็มีเผลอไปบ้าง แต่เมื่อคืนคุณก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรไม่ใช่เหรอ
ก็ถือว่าต่างคนต่างสนุกก็แล้วกันนะ อย่าคิดอะไรเพ้อเจ้อไปล่ะ”
ปรมัตถ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย
ราวกับกำลังพูดเรื่องดินฟ้าอากาศทั่วไป เขามองใบหน้าเนียนกระจ่างที่เวลานี้เผือดซีด
รวมถึงดวงตากลมโตที่มองเขาราวกับเห็นปิศาจด้วยความสาใจ ใช่! เขานี่ล่ะปิศาจที่จะตามมาหลอกหลอนทวงแค้น
และทำทุกอย่างให้ปาฏลีรู้สึกเหมือนกับตกนรกอย่างที่เขาเคยเป็น!
“ที่เงียบนี่เข้าใจแล้วใช่ไหม”
ชายหนุ่มถามต่อเมื่ออีกฝ่ายยังเงียบงันและเอาแต่มองเขาเหมือนไม่เคยเห็น “งั้นไปก่อนนะ”
ปรมัตถ์พูดจบก็หันหลังจากไปอย่างไม่แยแส
ทิ้งให้ใครคนหนึ่งมองตามแผ่นหลังกว้างของเขาไปจนลับตา
เมื่ออยู่ตามลำพัง ปาฏลีก็พริ้มตาหลับลงและปล่อยให้น้ำตารินไหลออกมาโดยไม่คิดจะกลั้นไว้อีก
หัวใจเจ็บร้าวเหมือนถูกบีบอย่างหนักหน่วง ราวกับผู้ลงมือต้องการให้มันแหลกสลายเป็นผุยผง
ใช่! เธอรู้ว่าปรมัตถ์หวังให้มันเป็นเช่นนั้น
และเธอก็ไม่คิดจะโทษเขาแม้เพียงสักคำ ภาพความเจ็บปวด
ความผิดหวังราวกับหัวใจแหลกสลายของเขาในครั้งนั้นยังติดตาเธออยู่ไม่รู้วาย
และภาพเหล่านั้นเองที่ทำให้ท่องอยู่ในใจว่าสิ่งที่เธอเผชิญอยู่ในตอนนี้มันเล็กน้อยเหลือเกินหากเทียบกับสิ่งที่ตัวเองเคยทำเอาไว้กับปรมัตถ์
ชีวิตที่ผ่านมา เธอใช้มันเพื่อทดแทนบุญคุณ ส่วนชีวิตที่เหลืออยู่...เธอขอใช้มันเพื่อชดใช้ให้ผู้ชายคนนี้เพียงคนเดียว
รักฝังลึก และ แค้นฝังใจ ระหว่างพี่ปอกับน้องลีจะลงเอยอย่างไร ฝากทุกๆ ท่านร่วมติดตามด้วยนะคะ
รักมากมาย >< ยามาระตี
ฝากผลงาน E-book ด้วยนะคะ
| ไฟรักในกรงมาร | ไอปา | www.mebmarket.com | เพื่อรักษาสายใยความสุขของอดีตเอาไว้ แม้จะต้องขายสิ่งเดียวที่มี ซึ่งก็คือตัวเอง ‘สลิล’ ก็ไม่ลังเลแม้แต่น้อยที่จะทำ ทว่าสาวน้อยไม่เคยคาดคิดเลยว่าลูกค้ารายแรกที่เสนอตัวขอซื้อร่างกายของเธอจะเป็นคนที่มีหลายสิ่งคล้ายกับ ‘เตโช’ ผู้ซึ่งเป็นความทรงจำอันแสนงดงามของเธอมาโดยตลอด หาก ‘พี่เต’ คือความอ่อนโยนอ่อนหวาน ‘เฟย’ ก็คือความกระด้าง เย็นชา และไร้ความปรานี และที่สำคัญก็คือ เธอไม่รู้เลยว่าการพบกับเขาคือการเดินเข้าสู่กรงที่ไม่เพียงจะขังแค่ร่างกาย แต่รวมถึงหัวใจที่จะถูกพันธนาการไว้เช่นกัน“อะไรที่ทำให้คุณคิดว่าตัวเองมีค่าถึงห้าล้าน”สลิลกำมือแน่นเพราะอารมณ์พลุ่งพล่านไปหมด แต่ก็คิดว่าเขามีสิทธิ์ตั้งคำถาม เขาเป็นผู้ซื้อย่อมอยากทราบถึงคุณสมบัติของสินค้าเป็นธรรมดา เธอพยายามสะกดอารมณ์เพื่อตอบคำถามของเขา แต่น้ำเสียงก็ยังสั่นเพราะทั้งโกรธทั้งอาย ไม่เคยคาดคิดว่าในชีวิตนี้จะต้องมายืนให้ใครกวาดสายตามองราวกับจะประเมินราคาเช่นนี้“ดิฉันคงตอบไม่ได้ คุณคงต้องตัดสินเองค่ะ”“ผมเป็นพ่อค้าสลิล ผมไม่ลงทุนในสิ่งที่ไม่คุ้มค่า แล้วก็จะไม่ซื้ออะไรสุ่มสี่สุ่มห้าด้วย แสดงให้ผมเห็นสิว่าคุณคุ้มค่าสำหรับการลงทุน” เฟยจงใจเน้นเสียงตรงคำว่า ‘ซื้อ’ ราวกับจะใช้มันฟาดฟันเธอ“คุณหมายความว่ายังไงคะ” สลิลประสานสายตาคมเข้มคู่นั้นบ้าง สูดลมหายใจลึกอีกครั้ง เธอรู้สึกราวกับเขาจงใจแกล้งจึงจ้องลึกเข้าไปในดวงตาอีกฝ่ายราวกับจะค้นหาว่าเขาต้องการอะไรกันแน่“ถอดเสื้อผ้าออก” ชายหนุ่มสั่งเสียงเรียบ“อะไรนะ!” คนถูกสั่งกลับอุทานลั่น“ผมบอกให้คุณถอดเสื้อผ้า” เฟยเอ่ยราวกับกำลังพูดเรื่องดินฟ้าอากาศทั่วไปสลิลเบิกตากว้าง มองเขาราวกับเห็นตัวประหลาดมายืนอยู่ตรงหน้า ในขณะที่เฟยกลับหัวเราะเบาๆ“คุณจะขายอะไรล่ะ ถ้าไม่ได้เห็นสินค้าผมจะรู้ได้ยังไงว่าคุณคุ้มราคาห้าล้านหรือเปล่า”ความอับอายแล่นพล่านไปตามสายเลือดของสลิล คำพูดของเขาเหมือนกับการตีแสกหน้า จริงสินะ ใครล่ะจะกล้าจ่ายเงินห้าล้านให้เธอหากไม่ได้พิสูจน์แม้แต่น้อยว่าเธอคุ้มค่าเงินของเขาหรือเปล่า ถูกของยุวดี เธอตั้งความหวังไว้สูงเกินไป!สลิลมองผู้ชายตรงหน้าด้วยสายตาแน่วแน่อีกครั้ง ยิ่งเห็นว่าเขาเหมือนเตโชเธอก็ยิ่งแอบตั้งความหวัง แต่เขาไม่มีทางใช่เตโช พี่เตไม่มีทางทำกับเธอแบบนี้เด็ดขาด! เธอกำลังฝันลมๆ แล้งๆ อะไรอยู่กันเล่า สาวน้อยแค่นยิ้มหยันตัวเองพลางลงมือปลดเสื้อผ้าออกจากกายช้าๆ ราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับคำพูดที่เจตนาหมิ่นเกียรติของเขา หากคิดอยากจะให้เธออาย เธอก็จะทำให้เขารู้ว่าเขาไม่มีทางทำได้สำเร็จ!เฟยมองดวงหน้างดงามที่เวลานี้สงบนิ่งเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรต่อคำขออุกอาจของเขา ไล่สายตาลงมาตามมือเล็กที่กำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกทีละชิ้นๆ ด้วยแววตานิ่งๆ พอกัน เธอยังวางเฉยได้ แล้วทำไมเขาจะต้องตื่นเต้นด้วยเล่า อย่าหวังว่าจะมามีอิทธิพลเหนือเขาอีกเลย! ต่างคนต่างประสานสายตาราวกับจะประกาศว่าไม่ยอมให้อีกฝ่ายอยู่เหนือกว่า | |
|
| หนามรักกามเทพ | ยามาระตี | www.mebmarket.com | สาวน้อย ‘อสมา ภาวรักษ์’ จะทำเช่นไร เมื่อกงล้อแห่งโชคชะตาหมุนให้เธอต้องกลับมาพบกับ ‘เซร์คิโอ อารีอัส’ ชายหนุ่มผู้เป็นรักแรกและรักเดียวของเธออีกครั้ง เทพบุตรแห่งอารีอัสผู้ซึ่งทำลายหัวใจของเธอให้พังภิณท์ลงไปด้วยการประกาศว่ามีลูกชายอยู่หนึ่งคนทั้งๆ ที่เธอจดทะเบียนสมรสเป็นภรรยาของเขาอย่างถูกต้องทุกประการ!และการกลับมาในครั้งนี้เขายังพาหนามยอกอกตัวน้อยมาพัวพันในชีวิตของเธอ ประกาศสิทธิ์เหนือตัวเธอทั้งพ่อและลูก เรียกร้องให้เธอกลับไปทำหน้าที่ ‘เมีย’ และ ‘แม่’ อย่างสมบูรณ์“ฉันถามว่าคุณทำแบบนี้ทำไม ต้องการอะไร!” อสมาไม่สนสิ่งที่เขาพูดตอนนี้เธออยากจะรู้แค่ว่าเขากลับมาวุ่นวายกับชีวิตเธอทำไม“ผมต้องการเมียของผม แม่ของลูก” เซร์คิโอตอบเสียงหนัก“แต่ฉันไม่ใช่!”“อยากให้ผมเอาทะเบียนสมรสของเรามายืนยันด้วยไหม ตัวเล็กคงจะลืมไปว่าจนถึงวันนี้เราก็ไม่เคยหย่ากัน ภรรยาของผมคืออสมา อารีอัส! แม่ของลีโอก็คือตัวเล็กนั่นแหละ!”“ไม่จริง! ฉันไม่ใช่! คุณจะเอาเรื่องนี้มาอ้างไม่ได้!” หญิงสาวตวาดกราดเกรี้ยว“จะให้ผมสำเนาทะเบียนสมรสมาแจกทุกคนในบริษัทเลยไหมล่ะ แล้วถามพวกเขาดูว่าคิดเหมือนตัวเล็กหรือเปล่า” เซร์คิโอคำรามบ้าง“คนเลว! คุณเป็นคนทรยศฉันแล้วยังจะทำลายชีวิตของฉันแบบนี้อีกเหรอ!” หญิงสาวตวาดถามทั้งน้ำตา“ผมไม่เคยทรยศตัวเล็ก! ไม่เคยมีสักครั้งที่ผมคิดจะนอกใจคุณ”“คุณไม่ได้คิด แต่คุณทำ!”ปฏิบัติการตามรักคืนใจของสองพ่อลูก กามเทพตัวน้อยที่จะประสานรอยร้าว เยียวยาหัวใจให้กลับมาเต้นเป็นจังหวะแห่งรักอีกครั้ง คนหนึ่งหนี อีกสองคนรุกไล่ แล้วใครจะกำชัยชนะ!*** เรื่องนี้เคยวางจำหน่ายโดยสำนักพิมพ์ฟอร์จูนบุ๊คนะคะ ตอนนี้หมดสัญญา E-book แล้ว ยามาระตีจึงนำมาวางจำหน่ายเองค่ะ ใครที่เคยโหลดแล้วไม่จำเป็นต้องโหลดใหม่นะคะเพราะนอกจากการขัดเกลาให้สละสลวยขึ้นแล้วไม่ได้มีการแก้ไขหรือเพิ่มเติมเนื้อหาแต่อย่างใดค่ะ แต่สำหรับท่านที่ยังไม่เคยโหลดก็ฝากไว้ให้พิจารณาด้วยนะคะ | |
|
| อรัญญิกายอดรัก | ยามาระตี | www.mebmarket.com | “ฉิงโน้ย น้องก๋าจะเอาแบบน้าน” นิ้วเล็กๆ กลมป้อมชี้ไปยังแท่นพิธีซึ่งคู่บ่าวสาวกำลังกล่าวคำสาบานกันอยู่พร้อมทั้งแหงนเงยใบหน้ากลมขาวเหมือนซาลาเปาขึ้นออดอ้น‘ฉิงโน้ย’ หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ ‘สิงห์น้อย’ ลีโอนาร์โด อารีอัส ถอนใจเฮือกใหญ่ มองร่างกลมป้อมในชุดขาวฟูฟ่องของเด็กหญิงอรัญญิกาที่อยู่ในความรับผิดชอบของตนเองในวันนี้ด้วยความอ่อนใจ ผ้าในมือถูกยื่นไปซับน้ำลายที่ทำท่าจะไหลย้อยเพราะเจ้าตัวควบคุมไม่ค่อยได้เนื่องจากฟันหลอไปหลายซี่อย่างเบามือพร้อมทั้งรับปาก “ก็ได้ แต่น้องก๋าต้องไม่ดื้อ ต้องทำตัวน่ารักๆ อีกหน่อยก็จะได้เป็นเจ้าสาวเหมือนกันนั่นแหละค่ะ”“จริงเหรอ สัญญานะ” นิ้วก้อยเล็กๆ ถูกยื่นออกไปอย่างไรเดียงสา ปากเล็กๆ ก็คลี่ยิ้มด้วยความชอบใจ“จริงสิคะ พี่สัญญา” เขาตอบยิ้มๆ พร้อมทั้งยื่นนิ้วก้อยแข็งแรงของตนเองไปเกี่ยวนิ้วเล็กๆ นั้นไว้แนบแน่นพญาสิงห์แห่งอารีอัสเรียลเอสเตรท อย่าง ‘ลีโอนาร์โด’ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะคำสัญญาในโบสถ์เมื่อครั้งเยาว์วัยหรือไม่ที่ทำให้เขาไม่อาจมีสายตาไว้มองใครนอกจาก ‘อรัญญิกา’ แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าเธอเหมือนสิ่งต้องห้าม และแม้แต่คำว่า ‘ไม่อาจครอบครอง’ ก็ไม่อาจต้านทานเสียงเรียกร้องของหัวใจ มากกว่าคำว่ารัก เหนือกว่าคำว่าผูกพัน เพราะสำหรับเขานั้นเธอคือยอดดวงใจ | |
|
| เสน่หาสะการะ | ยามาระตี | www.mebmarket.com | ‘ถ้าคุณชอบดอกไม้คุณจะเด็ดมัน แต่ถ้าคุณรักดอกไม้คุณจะรดน้ำมัน’นิยามนั้นอาจถูกสร้างมาเพื่อผู้ชายอย่าง ‘จินตวีณ์’ เพราะเขารักดอกไม้ดอกเล็กๆ ที่ชื่อ ‘สะการะ’ เสียจนไม่กล้าเด็ดเธอมาเชยชม ได้แต่ฟูมฟักเลี้ยงดูอยู่ในอาณาจักรหัวใจของตนเอง หวงแหนกีดกันไม่ให้ใครมาร่วมชื่นชม ความผูกพันยาวนานเสียจนไม่เคยถามหัวใจตัวเองว่าสิ่งที่รู้สึกกับดอกไม้เล็กๆ นั้นคืออะไร เขารู้แต่ว่ารัก และเธอก็คือน้อง รู้แต่ว่าโลกของ ‘พี่จิน’ ต้องมี ‘น้องเอิง’“แม่ครับ นั่นน้องเอิงนะครับ นั่นเจ้าหญิงน้อยของผมนะครับ”“แล้วจินรักเจ้าหญิงไม่ได้หรือลูก ใครห้ามลูกไม่ให้รักน้อง หรือจินห้ามตัวเอง”“ผม...ผมไม่รู้“ถามใจตัวเองดูสิลูก จินรักใครอย่างที่รักน้องเอิงไหม จินคิดถึงใครเท่าที่คิดถึงน้องเอิงหรือเปล่า ลูกรู้สึกทุรนทุรายที่ไม่ได้พบใครเหมือนอย่างที่ลูกกำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้ไหม และจินจะทนได้ไหมถ้าน้องเอิงต้องไปเป็นของคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเอง”“ไม่ครับแม่...ได้โปรดอย่าพูดแบบนั้น น้องเป็นของผม...ของผมคนเดียว อย่าพูดว่าน้องจะไปเป็นของคนอื่น ผม...ผมทนไม่ไหว...” เสียงของจินตวีณ์คล้ายกับจะสะอื้นสิ่งที่เก็บกดมาตลอดชีวิตคล้ายจะถูกคำพูดของมารดาถอดสลักออก ภาพความชิดใกล้นับร้อยนับพันจะวิ่งวนเข้ามาในความทรงจำ มันคือความรักความผูกพันที่เขามีต่อน้องน้อยมาตลอดชีวิต เขาเหมือนถูกปลดปล่อยออกมาจากสิ่งที่เรียกว่า ‘ความเหมาะสม’ ชีวิตที่เหลือของเขานับจากนี้จะสามารถมอบความรู้สึกที่ลึกซึ้งดื่มด่ำเช่นนี้ให้ใครได้อีกหากไม่ใช่สะการะ... | |
|
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น